Kukavica je dragulj juga Srbije, planina mira i spokoja, bez ijedne fabrike ili zagađivača u okolini od 30 km. LJubitelji prirode smatraju je za vazdušnu banju, jer jednom ko poseti Kukavicu i udahne vazduh ispunjen mirisom četinara, hrasta, bukve i mnogih lekovitih biljaka, rado se vraća ponovo.

Planina Kukavica prostire se na teritoriji Vladičinog Hana, Leskovca i Vranja, između Vranjske i Leskovačke kotline, Grdeličke klisure i doline reke Veternice.

Najviši vrh, Vlajna (1.441m) nalazi se na teritoriji opštine Vladičin Han. Tu je smeštena najznačajnija meteorološka stanica za jug Srbije kao i vojni objekti.

Kukavica je pokrivena gustom šumom, preovlađujuće listopadnom (bukva i hrast) i u manjoj meri četinarskom. Listopadno drveće je samoniklo, dok su četinari veštački pošumljeni. Najpoznatija je zlatna bukva, koja je deo istoimenog prirodnog rezervata i ubraja se u najkvalitetnije drvo ove vrste u Srbiji. Uživanje u lepotama planine upotpunjuju i druge biljne vrste kao što su divlja malina, kupina, pečurke, lekovito i začinsko bilje, krompir-goljak (autohtona vrsta sa visokim sadržaj hranljivih materija).

Kukavica je stanište brojnih životinjskih vrsta od kojih se posebno izdvajaju divlja svinja, lisica, srna i vuk (krupna divljač) i fazan, divlji golub, zec, veverica, jazavac (sitna divljač) i time nudi mogućnosti za lovni turizam.

Kao skladan ekosistem brojne flore i faune, sa vodotokovima među kojima se ističe preko 50 izvora pitke vode, Kukavica je jedan od najznačajnijih turističkih potencijala hanske opštine.

Bulino jezero- nalazi se na planini Kukavici u podnožju vulkanske kupe Oblik, na području sela Belanovce. Po predanju, jedan turski karavan povlačio se sa ovih prostora. Činili su ga Turci, njihove žene "bule" i mule natovarene zlatom. Dok su prelazili preko ovog jezera, potonuo je čitav karavan, kao u živom blatu. Danas je "Bulino jezero" obraslo travom, koja uspeva samo na močvarnoj podlozi.

Stajanjem na površini ovog jezera, kada postoji formirana blatna pokorica, može se osetiti pokretanje vode ispod površine.

Jovačka jezerasu oaza lepote, mira i tišine koja poklonicima ekološkog turizma, ribolovcima, izletnicima i ljubiteljima netaknute prirode nude brojne mogućnosti za odmor i uživanje u krajoliku netaknute prirode.

Jovačka jezera čine skupinu od šest urvinskih jezera i zabarene površine nastalih na nekadašnjem Jovačkom klizištu. Naime, u noći između 17. i 18. februara 1977. godine, sa okolnih vulkanskih kupa Grot i Oblik, planine Kukavica, krenula je klizna masa od 150 miliona m3,koja je dovoljna da ispuni 65.000 olimpijskih bazena, 2.500 desetospratnica ili 150 fudbalskih stadiona. U okviru klizne mase nastala su jezeraŽilevje, Rusimovo, Crkveno, Malo i Živkovo jezero. VelikoJovačko jezeronastalo je pregrađivanjem Jovačke reke kliznom masom.

Jovačka jezerasu redak genetski tip jezera, zato su uvrštena na spisak Inventara geonasleđa Srbije iz 2005. godine.

Ovo područje odlikuje posebno značajan nalaz strogo zaštićene vrste dugonogog mrmoljka (Trirurus karelinii) i barske kornjače (emysorbicularis), odnosno 12 vrsta riba u jezerima i Jovačkoj reci.